Sailmail 1: kop is eraf!

Sailmail 1: kop is eraf!

GRC | 19/11/2017

Leerling Rena Dusée en docent Sander Habets varen samen met andere leerlingen, docenten én scheepsbemanning een half jaar lang op het Tall Ship Thalassa de wereld over met School at Sea. Zo nu en dan is er internet beschikbaar en delen zij hun ervaringen. Hier lees je hun eerste blog. 

De eerste vier weken zitten er op. Na een weekje in Amsterdam zijn we nu drie weken op reis. We zijn van Amsterdam via de sluis in IJmuiden afgezakt naar het kanaal en hebben een tijd onder de Engelse kust gevaren. De kliffen bij Dover liggen er nog mooi bij. Na een nacht voor anker draaide de wind de goede kant op en konden we snel en voorspoedig de Golf van Biscaya oversteken naar noordwest Spanje. Daar aangekomen hebben we een aantal dagen in La Coruña gelegen, waarna we met een noorderwind verder naar het zuiden naar Porto Santo (bij Madeira) zijn gezeild. Ook daar hebben we een aantal dagen aangemeerd gelegen. Porto Santo zou bekend staan als het “Gouden Eiland”, maar dat is volgens ons meer vanwege alle droge, dode planten dan de pittoreske stranden. Vanuit Porto Santo hebben we in anderhalve dag Tenerife bereikt, waar we nu nog steeds zijn. Afgelopen dagen hebben we de Teide (ruim 3700 meter) beklommen om naar de zonsopgang te kijken en een uitwisseling met een plaatselijke school gehad. Vrijdag 23 november varen we verder naar Kaapverdië.

Sander

Ik was enorm zeeziek, maar gelukkig niet alleen. Binnen een kwartier na het opvaren van de Noordzee hingen nog maar een paar mensen niet over de reling. Dat schept een band.

De dagen zijn lang en vermoeiend, maar eigenlijk mag ik niet klagen. Vooral voor de leerlingen is het zwaar: er wordt ineens zo veel van ze verwacht! Helemaal zelf je schoolwerk regelen, koken voor 44 man, wc’s poetsen, was doen, voorraden opslaan, midden in de nacht opstaan om van 01:00 tot 05:00 uur wacht te lopen en het schip onderhouden. De opstartprobleempjes zijn langzaamaan de wereld uit en ik ben verbaasd over hoe goed het gaat. Deze 15 en 16-jarigen zijn goed in staat om met al die verantwoordelijkheid om te gaan.

Rena

De afgelopen paar weken waren in één woord amazing. Het leven hier aan boord is zó anders dan thuis! Op eens heb je maar twee dagen achter elkaar school, en dan twee dagen wacht lopen. Ook het weer is heel anders hier. Als je dan de wekelijkse sailmail leest en je ziet hoe het in Nederland nu al vriest, terwijl we hier lekker in T-shirtjes in het zonnetje zitten, is dat best wel grappig.

Schoolwerk doen aan boord is wel een stuk fijner dan thuis. Hier zit je namelijk lekker op zachte banken in plaats van op houten stoeltjes, en hoef je niet een zware tas vol boeken met je mee te zeulen. Ook als je wat vergeten bent thuis, is dat geen probleem. Thuis en school zijn namelijk hetzelfde en je kan gewoon even snel naar je hut lopen om het op te halen.

Vandaag begon rustig. Alles ging goed, tot vlak na het ontbijt. Toen begon namelijk de allereerste hutwissel. Als eerste moest iedereen zijn spullen inpakken en op de tafels in de eetsalon neerzetten. Dat was eigenlijk het punt dat de chaos echt begon. Iedereen was van alles kwijt en er werd door iedereen over elkaar heen geschreeuwd. Daarna zouden we eigenlijk, volgens het schema dat er gemaakt was, alle hutten moeten schoonmaken, maar omdat we tegelijkertijd aan onze SaS-stories én aan de grote schoonmaak konden werken, ging dat maar een beetje traag.

Op een gegeven moment was het helemaal niet meer duidelijk welke hut nou wel schoon was en welke niet, en of er nog wel schoongemaakt werd op het schip. Dus werden we op het matje geroepen bij papa Sam. Hij heeft ons toen in groepjes opgedeeld van wie welke taak ging doen, en toen ging het een stuk soepeler. We hadden vanavond zelfs nog tijd over om aan onze SaS-stories te werken. Sam heeft ons wel verteld dat we dit volgende keer helemaal zelf moeten doen. Ik kijk er nu al naar uit.

Zeilgroetjes,

Rena en Sander